Msza św. 27.12.2020, godz. 12.00
https://youtu.be/kS05rmq2fwk
niedziela, 27 grudnia 2020
sobota, 26 grudnia 2020
czwartek, 24 grudnia 2020
wtorek, 22 grudnia 2020
poniedziałek, 21 grudnia 2020
sobota, 19 grudnia 2020
niedziela, 13 grudnia 2020
niedziela, 29 listopada 2020
niedziela, 22 listopada 2020
niedziela, 15 listopada 2020
wtorek, 27 października 2020
DRODZY PARAFIANIE
Wczoraj otrzymałem negatywny wynik testu na COVID 19, a więc przez ostatnie dni przechodziłem ciężką grypę. Czuję się, już dużo lepiej, ale ciągle jestem osłabiony.
- Myślę, że dam radę wrócić do odprawiania Mszy św. w kościele od jutra wieczór (28.10.2020).
- Dziś jeszcze (27.10.2020) Nabożeństwa Różańcowego i Mszy św. nie będzie.
- W dzień Wszystkich Świętych Msze św. (według porządku niedzielnego) będą tylko w kościele (nie będzie Mszy św. na cmentarzu).
sobota, 24 października 2020
DRODZY PARAFIANIE
Również ks. Ryszard w tę niedzielę nie może być z nami.
Dlatego w najbliższą niedzielę (25.10.2020) nie będzie w naszym kościele Mszy św. do południa.
Ks. Jacek, proboszcz z Zycka zgodził się odprawić Mszę św. o
godz. 16.00.
Pamiętajmy, że w kościele może być 1 osoba na 7 m2., czyli u nas ok. 30 osób.
Jest dyspensa ks. Biskupa od udziału w niedzielnej Mszy św.
Skorzystajmy wtedy ze Mszy św. radiowej, telewizyjnej czy internetowej.
Parafia Zyck:
sobota: 18.30 – Msza św. niedzielna
niedziela: 7.30 i 11.20
Parafia Sanniki:
9.00; 10.30 (Brzezia), 12.00 i 16.00
Modlę się za wszystkich i proszę o modlitwę
niedziela, 31 maja 2020
sobota, 30 maja 2020
Pragnę poinformować, że ks. Bp Andrzej Dziuba ogłosił cofnięcie dyspensy od uczestnictwa w niedzielnej Mszy św. Zapraszam więc wszystkich do udziału w jutrzejszej Eucharystii. Nie ma już limitu osób. Przypominam, że w kościele są obowiązkowe maseczki, przed kościołem nie, jeżeli będziemy trzymać odpowiedni dystans. Proszę o poważne potraktowanie tych zaleceń. Jutro także po raz ostatni będzie transmisja Mszy św. o godz. 12.00 w internecie. Nie zwalnia ona jednak od osobistego udziału we Mszy św. Życzę wszystkim dobrej niedzieli Zesłania Ducha Świętego - proboszcz.
niedziela, 24 maja 2020
niedziela, 17 maja 2020
niedziela, 10 maja 2020
niedziela, 3 maja 2020
niedziela, 26 kwietnia 2020
sobota, 18 kwietnia 2020
poniedziałek, 13 kwietnia 2020
13.04.2020 r.
PONIEDZIAŁEK WIELKANOCNY
MSZA ŚWIĘTA GODZ. 12.00
transmisja na żywo:
https://youtu.be/Cys8-R3Vuso
PONIEDZIAŁEK WIELKANOCNY
MSZA ŚWIĘTA GODZ. 12.00
transmisja na żywo:
https://youtu.be/Cys8-R3Vuso
sobota, 11 kwietnia 2020
BŁOGOSŁAWIEŃSTWO POKARMÓW
NA STÓŁ WIELKANOCNY
Panie Jezu Chryste, Ty w dzień przed męką i śmiercią
poleciłeś uczniom przygotować paschalną wieczerzę, w dniu zmartwychwstania
przyjąłeś zaproszenie dwóch uczniów i zasiadłeś z nimi do stołu, a późnym wieczorem
przyszedłeś do Apostołów, aby wraz z nimi spożyć posiłek.
Prosimy Cię, pozwól nam z wiarą przeżywać Twoją
obecność między nami podczas wielkanocnego posiłku, abyśmy mogli się radować
udziałem w Twoim życiu i zmartwychwstaniu.
Chlebie żywy, który zstąpiłeś z nieba
i dajesz życie światu, pobłogosław ten chleb i wszelki świąteczne pieczywo na
pamiątkę chleba, którym nakarmiłeś słuchających Ciebie wytrwale na pustkowiu i
który wziąłeś w swoje ręce, aby go przemienić w swoje Ciało.
Chryste, nasze życie i
zmartwychwstanie, pobłogosław te jajka, znak nowego życia, abyśmy dzieląc się
nimi mogli się także dzielić wzajemnie radością z tego, że jesteś z nami.
Baranku Boży, Ty pokonałeś zło i
obmyłeś świat z grzechu, pobłogosław wszelkie pokarmy, które będziemy jedli na
pamiątkę świątecznych potraw, jakie spożyłeś z Apostołami podczas Ostatniej
Wieczerzy.
Pozwól nam wszystkim dojść do Twojej
wiecznej uczty w domu Ojca, gdzie żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen
OJCZE
NASZ …
niedziela, 5 kwietnia 2020
piątek, 3 kwietnia 2020
DROGA KRZYŻOWA
napisana przez ks. kardynała Stefana Wyszyńskiego
napisana przez ks. kardynała Stefana Wyszyńskiego
NAJMILSZE
DZIECI!
Przypomnijmy sobie najpierw na tej drodze krzyżowej słowa Chrystusa Pana, który pierwszy odbył Drogę Krzyżową: "Jeśli kto chce iść za mną, niech weźmie krzyż swój, a naśladuje mnie".
Przypomnijmy sobie najpierw na tej drodze krzyżowej słowa Chrystusa Pana, który pierwszy odbył Drogę Krzyżową: "Jeśli kto chce iść za mną, niech weźmie krzyż swój, a naśladuje mnie".
Kto
z nas nie chciałby iść za Nim? Każdy z nas ma to poczucie, że musi przejść
drogę Chrystusa, bo kto z Nim współcierpi, ten z nim uwielbiony będzie.
Wielkość
człowieka zależy też i od wielkości jego przeżyć. Przeżycia tworzą duchową
sylwetkę; im są głębsze, tym bardziej człowiek zbliża się do obrazu Boga. Bóg,
przez wielką miłość ku nam, wypisał na naszej duszy swoje oblicze. Pracą i
cierpieniem pogłębiamy nasz duchowy związek z Bogiem i wtedy odbija się pełne
światło oblicza Bożego na naszych duszach, na twarzach, na całym życiu.
A
więc bierzmy swój krzyż na ramiona, krzyż naszych codziennych obowiązków, i
chodźmy z Nim.
STACJA
I Pan Jezus skazany na śmierć
Jezus
skazany na śmierć przed trybunałem Piłata. To było zdarzenie historyczne, ale
ono wciąż się powtarza. Zanim doszło do wyroku, Chrystus Pan był pytany, kim
jest. Odpowiedział: "Jam jest Prawda".
Cóż
to jest Prawda? Gdybym na to pytanie rzetelnie odpowiedział, nie wydałbym
wyroku śmierci na Syna Bożego - Słowo Przedwieczne, Nauczyciela Prawdy.
Sumienie
moje powiedziałoby mi: "Ja żadnej winy w Nim nie znajduję".
Postawię
sobie pytanie: Cóż to jest Prawda? Dołożę wysiłków, by nie wydawać wyroku na
Boga bez rzetelnej odpowiedzi na to pytanie. Jeśli nie umiem odpowiedzieć,
podejmę trud, który nakazany jest każdemu umysłowi.
Uczynię
postanowienie, aby w moich myślach, słowach, uczynkach nie było zuchwałej
odpowiedzi i zuchwałego wyroku na Chrystusa. Uczynię wszystko, aby poznać
Prawdę.
STACJA
II Jezus bierze na ramiona krzyż
Nie
chcę myśleć, że to był krzyż z drzewa. To był ciężar świata, ciężar
człowieczeństwa, który w pewnej cząstce spada na mnie. A więc mój krzyż i mój
ciężar.
"Położył
Pan na ramiona Jego nieprawość nas wszystkich". Niesie więc i moją
nieprawość. Ale nie tylko! On niesie moje zadania życiowe, albowiem sam ich
udźwignąć nie mogę.
Może
wydaje mi się, że jestem niezdolny do wielu zadań i trudów, do wyznania wiary,
do zajęcia własnego stanowiska. Pomyślę wtedy: Nie idę sam, mój krzyż niesie
mój Bóg. Jako chrześcijanin nigdy nie jestem samotny, jest ze mną Chrystus.
W
trudzie codziennym będę pamiętać o tym: jesteś przy mnie, podsuwasz Twoje ramię
pod mój krzyż. Idziemy więc razem.
STACJA
III Pan Jezus upada pierwszy raz pod krzyżem
Wiem,
że tylko Bóg mógł odkupić świat, ale Bóg, który przyoblekł ciało ludzkie.
Czy
jest prawdziwym człowiekiem? Bóg nie upada, więc skoro upadł - jest i
człowiekiem, bo ludzką rzeczą jest upadać; szatańską - trwać w upadku, poddać
się zwątpieniu i myśleć, że już nie jesteśmy zdolni się podźwignąć.
Jestem
spokrewniony z Chrystusem przez moje człowieczeństwo, które wraz z Nim upada;
ale On wspiera mnie przez swoje Bóstwo, które nieustannie podnosi i dźwiga moje
człowieczeństwo.
W
upadającym człowieku spostrzegam towarzysza mojej drogi życia; w dźwigającym
się - dostrzegam Boga, który mnie podnosi.
Jezu,
przyzywam Cię na pomoc we wszystkich moich upadkach, byś Ty mnie podźwignął.
STACJA
IV Jezus spotyka swoją Matkę
Nawet
Jezus, choć był Bogiem, na tej ziemi musiał mieć pomoc Matki. Nawet człowiek
mocny, pełen charakteru, samodzielności, musi dostrzec przy sobie taką siłę -
delikatną, macierzyńską, której niekiedy usłuchać trzeba.
Jakże
często w naszym zuchwałym stylu życiowym odrzucamy od siebie wszystko, co
wydaje się być uosobieniem miękkości.
Jakże
dobrze robimy, gdy zaufamy temu, co macierzyńskie, temu, co w naszej duszy
pochodzi z tej duchowej głębi serca.
Bo
Matka - to serce. W trudzie krzyża trzeba też odrobiny serca. Chrystus spotykając
swoją Matkę, pokazuje nam, że trzeba się odwoływać do serca.
Tak
jest w moim życiu. Szukam serca, szukam matki. Jaka to wielka radość, że to
jest Matka Najświętsza, Matka Boga Żywego, Matka Słowa Wcielonego. Zabiegnę
drogę tej Matce i złączę swoje życie z Jej życiem, kroki mej drogi - z Jej
drogą.
STACJA
V Szymon z Cyreny pomaga nieść krzyż Jezusowi
Był
przymuszony, zapewne przez żołnierzy. A więc wywarli na niego presję, by chciał
pomagać w dźwiganiu krzyża. Ale to nie był tylko przymus żołnierski, to był
jakiś delikatny wpływ Boga. W tej świętej wspólnocie zbawiania świata potrzebny
był Bogu człowiek.
Świat
nie może być zbawiony jedynie przez Boga, bez udziału naszego. I człowiek nie
może być zbawiony bez własnego udziału. W mojej duszy nic się nie odmieni bez
osobistego wysiłku, bez współdziałania z Łaską Bożą.
Biorę
więc krzyż Jezusowy, nie tylko mój, ale krzyż dzieła odmiany świata. Biorę
krzyż Kościoła na swoje ramiona i niosę go z Chrystusem żyjącym w Kościele.
STACJA
VI Św. Weronika ociera twarz Panu Jezusowi
Podanie
pobożne zapisało nam to zdarzenie i przekazało wiekom. Oblicze Chrystusa, przez
które przebija wielka godność Boga, zostało zniekształcone i zbrudzone przez
samo życie.
Czyż
miałoby tak pozostać? Czyż oblicze człowieka, stworzone na obraz i podobieństwo
Boże, miało pozostać zniekształcone?
Oto
na drodze Jezusa stanął człowiek, aby obliczu jego przywrócić światło Boże.
Odtąd Weronika stała się symbolem i wzorem.
To
nasze zadanie - ocierać oblicza ludzkie, omywać z nich trud i pot życia,
przywracać człowiekowi właściwy obraz Boży, przywracać mu radość, piękno nadane
przez Boga, uczłowieczać człowieka, dźwigać go a nie spychać, podnosić i
podtrzymywać. To wspaniałe zadanie dla każdego z nas!
Spojrzę
na moich braci, którzy utrudzeni idą drogą życia. To jest Chrystus idący po
kalwaryjskiej drodze, uznojony, umęczony. Podejdę do Niego i otrę Jego twarz,
aby znowu była ludzką i - Bożą.
STACJA
VII Pan Jezus drugi raz upada pod krzyżem
Gdy
patrzę, jak Chrystus wdeptany jest w błoto ziemi, przypominają mi się te
przedziwne procesy myśli, akty woli ludzkiej - to wszystko, co spycha Go w
błoto.
Ale
ten Człowiek w błocie jest jak ziarno pszeniczne, które musi wpaść w błoto i
obumrzeć, bo jeśli obumrze - owoc stokrotny przynosi, a jeśli nie obumrze -
samo pozostaje. Ziarno musi być rozrzucone i dopiero, gdy w błoto wpadnie,
rozmiękczone wydobywa ze swego serca siły żywotne, aby je ukształtować w złoty
kłos. Wydaje owoc stokrotny ze swojej męki, z pokory i ze swego cierpienia.
I
mój upadek nie może uczynić mnie błotem. Chrystus się podniósł. Tyle razy w
dziejach wepchnięto Go w błoto i tyle razy powstawał, otrząsał się z błota,
żywił i prowadził rzesze do Życia. Tak uczynił Chrystus po drugim upadku, tak
czyni każde jego dziecko: powstaje i idzie naprzód.
A
więc i ja powstanę i choćbym był brudny od błota, wiem, że przez pokorę i przez
wyznanie win wydam owoc stukrotny.
STACJA
VIII Spotkanie Pana Jezusa z niewiastami
Nie
płaczcie nade mną, płaczcie nad sobą i nad synami waszymi.
Chrystus
na drodze krzyżowej nie przestaje myśleć o innych. Cierpienie nie zamyka Mu
oczu na dolę ludzką. On nadal jest człowiekiem i bratem cierpiących.
Idzie
jednak o to, ażeby człowiek współczujący Bogu pamiętał, że najbardziej pomaga
wtedy, gdy wchodzi w siebie i odmienia samego siebie.
Nie
płaczcie więc nade mną!
Mają
katolicy zwyczaj współczucia nieustannego z Kościołem. A siła Kościoła nie
polega na łzach jego dzieci, ale na tym, ażeby Chrystus idący drogą przemówił
do mnie, ażebym głos jego usłyszał, żeby dotarł do mej duszy, poruszył ją i
odmienił, przez Łaskę zjednoczył z Bogiem. Przez to wzrasta Chrystus, przez to
też rośnie siła Kościoła.
Chrystus
widzi ciebie, bracie, siostro, widzi twój płacz. Niech będzie on owocny, niech
będzie skuteczny...
STACJA
IX Pan Jezus trzeci raz upada pod krzyżem
Na
drodze krzyżowej wspominamy trzy upadki Chrystusa. A ile ich było - któż to
policzy - gdy wspinał się na górę po ostrych kamieniach wzgórza Kalwaryjskiego?
Ile
jest upadków w moim życiu, gdy po zboczach codziennego wysiłku wspinam się
wzwyż? Ile razy upadam? Ile razy dochodzę do wniosku, że już się nie warto
podnosić? Cóż jest wart mój wysiłek i trud?
A
jednak, gdy przeglądam historię nawróceń, widzę, że wojowanie z Bogiem przez
całe życie skończyło się dla wielu zbawiennym doświadczeniem ostatniego
momentu, z krzyża, z bólu, z męki choroby: "Dziś jeszcze będziesz ze mną w
raju".
Tyle
człowiek wniesie do życia wiecznego, ile weźmie miłości ku Temu, który nie
umiera.
Nie
wiem, czy trzeci raz upadłeś, ale choćbyś upadł raz trzydziesty trzeci, wstań i
chodź prosto!
STACJA
X Pan Jezus odarty z szat
Przygodziło
się to Bogu, który przyodziewa cały świat. Przygodziło się to Temu, który
nikogo nie potępił, każdemu powiedział: "Idź w pokoju, nie grzesz
więcej". A jednak świat nie podarował Mu jedynej szaty, całodzianej, którą
otrzymał od swej Niepokalanej Matki. Świat zdarł ją z Jezusa. Chciał ujrzeć
Boga w całej prawdzie - Boga nagiego.
Świat
nie chce Boga nieznanego. Tylko Grecy czcili nieznanego Boga. Świat chce znać
Boga, jak Tomasz, i palce swoje włożyć w Jego bok. I ma do tego prawo. Bo to
jest Bóg zbliżający się do nas, Bóg, który karmi, który żywi, który się daje
spożyć, zjeść.
Błogosławiony,
który Bogiem żyje, który się Nim karmi, który ogląda całą Jego nagą Prawdę.
Odsłonił
ci się Bóg, a ty chciałbyś przejść przez życie nieobnażony?
Chciałbyś
ukryć twoje prywatne sprawy? One są własnością wspólną i przynoszą innym dobro
lub zło.
Oby
w życiu moim nie było nic takiego, czego wstydziłbym sie obnażyć i odsłonić.
STACJA
XI Pan Jezus przybity do krzyża
Dłonie,
które błogosławiły, już nie mogą błogosławić... Błogosławione stopy, które
nosiły Dobrą Nowinę, są przebite, aby już nie mogły jej nieść.
Człowiek
uwięziony na krzyżu!
I
cóż wtedy pozostaje? Czy to jest czas stracony? Czy już nie mam nic do
zrobienia?
Pozostaje
jeszcze dużo. Jeszcze można wsłuchiwać się w słowa Tego, który przeszedł dobrze
czyniąc, a teraz już nic nie może. Może jednak jeszcze rozmawiać z Bogiem:
"Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?" Ale jeszcze może wołać:
"Ojcze w ręce Twoje oddaje ducha mego".
Czy
to nie najwspanialsza rzecz w życiu człowieka, gdy już nic czynić nie mogąc,
może jeszcze oddawać i oddaje Bogu ducha? Potrzebne są człowiekowi, takie
chwile ogólnej niemożności działania, aby miał przynajmniej możność oddać Bogu,
co Boże, i ducha swego skierować ku Niemu.
Nawet
krzyż mój, do którego jestem przybity, przyjmę z pełnym zaufaniem, bo jeszcze
mogę na nim rozmawiać z moim Bogiem. Jeszcze mogę Mu oddać to, co mam
najszlachetniejsze - ducha mego; Ojcze, w ręce Twoje...
STACJA
XII Jezus umiera na krzyżu
"A
ja, gdy będę podwyższony od ziemi, pociągnę wszystkich ku sobie..."
Gdy
Jezus umiera - daje życie. Śpiewamy w hymnie paschalnym: Wódz Żywota umarły,
króluje żyw. Bóg zwycięża wtedy, gdy zda się umierać. Pozostały przy Nim, gdy
umierał, najwspanialsze duchy: Maryja, Matka Słowa Wcielonego, i Jan, autor
prologu o Logosie, o Słowie: "Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga,
i Bogiem było Słowo". Słowo - Bogiem było.
B o g i e m
- Słowo.
Czy
rozumiem, że Słowo jest tak wielką tajemnicą, iż Bogiem jest nazwane? Jakże
muszę docenić tę tajemnicę! By ją docenić, trzeba było wielkiego ducha Jana.
On, Ewangelista Słowa, został pod krzyżem i tam zrozumiał tajemnicę Słowa.
Pozostało
więc pod krzyżem to, co najszlachetniejsze: Maryja, Matka Słowa Wcielonego, i
Jan, twórca Ewangelii o Logosie, o Słowie.
Pod
krzyżem wytrwać mogą wielkie duchy. Błogosławieni ci, którzy wytrwali...
STACJA
XIII Ciało Jezusa złożone na ręce Matki
Jednak
kończy się nawet krzyż. Nie jest on największym prawem tej ziemi. Dla krzyża
jest tylko jeden Wielki Piątek na ziemi. Przyjdzie potem nadzieja Wielkiej
Soboty. Przyjdzie triumf Wielkiej Niedzieli.
Jak
dobrze jest pamiętać o tym w męce i w trudzie.
Tobie,
Panie, zaufałem! Najwyższym bowiem prawem nie jest krzyż, lecz życie. A
największym zadaniem świata jest przywracać życie, budzić je, miłować. Jesteśmy
synami życia, powołanymi do życia wiecznego. "Życie jest światłością
ludzi".
Ilekroć
krzyż mnie udręczy, gdy trud pracy mnie zgnębi, wspomnę, że jestem powołany ze
śmierci do żywota.
A
jednak jestem dzieckiem życia. Krzyż pozostał za mną.
Przede
mną - Życie!
STACJA
XIV Ciało Jezusa złożone do grobu
Jezusowy
grób. I mój grób. Długo pozostał w nim? "Trzeciego dnia
zmartwychwstał".
I
mój grób pozostanie za mną. Pójdę do Ojca. Wspominam przeszłość, ale ważniejsza
jest przyszłość. Badam historię, jednakże ważniejsze jest życie. Nie będę długo
siedział przy grobie i płakał, choćby to był grób najsławniejszy. Idę w
przyszłość.
Dziś
żyję jutrem. A chociaż ono do mnie nie należy, bo najważniejsze zadanie
człowieka sprowadza się do chwili obecnej, to jednak pamiętać będę o tym, że
przyszłość buduję dziś.
Zostawiam
więc grób, tak jak Kościół zostawił poganom nawet Chrystusowy grób.
"Dozwól umarłym grzebać umarłe swoje, a ty idź i głoś Królestwo
Boże".
Wstaję
i idę za Panem i Ojcem Życia.
niedziela, 29 marca 2020
TRANSMISJA MSZY ŚW. Z KOŚCIOŁA W SŁUBICACH
GODZ. 12.00
NACIŚNIJ TEN LINK: https://youtu.be/L1WE9UBboCE
GODZ. 12.00
NACIŚNIJ TEN LINK: https://youtu.be/L1WE9UBboCE
środa, 25 marca 2020
piątek, 13 marca 2020
Dekret Biskupa Łowickiego w związku z zagrożeniem
koronawirusem
Wobec zagrożeń płynących z
rozprzestrzeniającego się koronawirusa oraz stosownie do zarządzenia Rady
Stałej Konferencji Episkopatu Polski z dnia 12 marca br. proszę wszystkich
duszpasterzy i wiernych o przyjęcie następujących zaleceń:
1. Mając na uwadze potrzebę ochrony zdrowia i życia
ludzkiego, z racji istniejącego niebezpieczeństwa, jakie stwarza panująca
epidemia koronawirusa, na mocy kan. 87 § 1, 1245 i 1248 § 2 Kodeksu Prawa
Kanonicznego, udzielam dyspensy od obowiązku uczestnictwa w niedzielnej Mszy św.
do dnia 29 marca br.:
a. osobom w podeszłym wieku;
b. osobom z objawami infekcji (np. kaszel, katar, podwyższona temperatura, itp);
c. dzieciom i młodzieży szkolnej oraz dorosłym, którzy sprawują nad nimi bezpośrednią opiekę;
d. osobom, które czują obawę przed zarażeniem.
Osoby korzystające z dyspensy zachęcam do uczestnictwa w niedzielnej Mszy św. w domu za pośrednictwem radia, telewizji lub internetu. Osobom korzystającym z dyspensy przypominam, że są zobowiązane do stosownej modlitwy i czynienia dzieł miłosierdzia.
a. osobom w podeszłym wieku;
b. osobom z objawami infekcji (np. kaszel, katar, podwyższona temperatura, itp);
c. dzieciom i młodzieży szkolnej oraz dorosłym, którzy sprawują nad nimi bezpośrednią opiekę;
d. osobom, które czują obawę przed zarażeniem.
Osoby korzystające z dyspensy zachęcam do uczestnictwa w niedzielnej Mszy św. w domu za pośrednictwem radia, telewizji lub internetu. Osobom korzystającym z dyspensy przypominam, że są zobowiązane do stosownej modlitwy i czynienia dzieł miłosierdzia.
2. Proszę przede wszystkim o głęboką modlitwę do Boga.
Przyjmijmy wszystko w duchu wiary i wezwania do nawrócenia. „Tak jak szpitale
leczą choroby ciała, tak kościoły służą m.in. leczeniu chorób ducha, dlatego
jest niewyobrażalne, abyśmy nie modlili się w naszych kościołach” (Komunikat
Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski, abp. S. Gądeckiego,
10.03.2020). Dobremu Bogu polecajmy wszystkich zmarłych na skutek koronawirusa.
Módlmy się o zdrowie dla chorych, tych, którzy się nimi opiekują, lekarzy i
personelu medycznego oraz wszystkich służb sanitarnych. Módlmy się o
wygaśnięcie epidemii. Bądźmy solidarni z osobami starszymi i potrzebującymi.
3. Polecam duszpasterzom, aby:
3. Polecam duszpasterzom, aby:
a) zgodnie z Tradycją Kościoła w naszych
kościołach były śpiewane suplikacje: „Święty Boże, Święty Mocny, Święty, a
Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami. Od powietrza, głodu, ognia i wojny, wybaw
nas Panie; Od nagłej, a niespodziewanej śmierci, zachowaj nas Panie; My
grzeszni Ciebie Boga prosimy, wysłuchaj nas Panie”;
b) kościoły i kaplice publiczne były otwarte w ciągu dnia;
c) były dodatkowe okazje do spowiedzi i adoracji Najświętszego Sakramentu;
d) przy zachowaniu należytych zasad higieny kapłani i nadzwyczajni szafarze odwiedzali chorych i starszych parafian z posługą sakramentalną.
b) kościoły i kaplice publiczne były otwarte w ciągu dnia;
c) były dodatkowe okazje do spowiedzi i adoracji Najświętszego Sakramentu;
d) przy zachowaniu należytych zasad higieny kapłani i nadzwyczajni szafarze odwiedzali chorych i starszych parafian z posługą sakramentalną.
4. Do dnia 29 marca br.:
a) zostają odwołane rekolekcje szkolne w
parafii;
b) rekolekcje dla dorosłych oraz organizację innych spotkań pozostawiam roztropnemu rozeznaniu księży proboszczów;
c) zostaje odwołana pielgrzymka maturzystów na Jasną Górę zaplanowana na dzień 4 kwietnia br.:
d) liturgie z udzieleniem sakramentu bierzmowania przeniesione zostają na terminy późniejsze.
b) rekolekcje dla dorosłych oraz organizację innych spotkań pozostawiam roztropnemu rozeznaniu księży proboszczów;
c) zostaje odwołana pielgrzymka maturzystów na Jasną Górę zaplanowana na dzień 4 kwietnia br.:
d) liturgie z udzieleniem sakramentu bierzmowania przeniesione zostają na terminy późniejsze.
5. W czasie liturgii do dnia 29 marca br. należy
przestrzegać w kościołach i wszystkich kaplicach następujących zasad:
a) kapłani i nadzwyczajni szafarze Komunii
Świętej przed rozpoczęciem liturgii powinni dokładnie umyć ręce i kierować się
zasadami higieny;
b) przypominam, że przepisy liturgiczne Kościoła przewidują przyjmowanie Komunii Świętej na rękę. W takim przypadku koniecznie należy zadbać o higienę rąk oraz odpowiednio wyrazić cześć wobec Jezusa Chrystusa, realnie obecnego w Eucharystii. Komunię św. przyjmujemy w postawie stojącej na lewą dłoń podtrzymywaną przez prawą. Należy spożyć Hostię przed kapłanem. Nie wolno odchodzić z Hostią na dłoni od ołtarza;
c) znak pokoju należy przekazywać przez skłon głowy, bez podawania rąk;
d) cześć Krzyżowi należy oddawać przez przyklęknięcie lub głęboki skłon, bez kontaktu bezpośredniego;
e) należy powstrzymać się ponadto od oddawania czci relikwiom poprzez pocałunek lub dotknięcie;
f) na kratki konfesjonałów należy nałożyć folie ochronne;
g) rezygnujemy z napełniania kropielnic kościelnych wodą święconą.
b) przypominam, że przepisy liturgiczne Kościoła przewidują przyjmowanie Komunii Świętej na rękę. W takim przypadku koniecznie należy zadbać o higienę rąk oraz odpowiednio wyrazić cześć wobec Jezusa Chrystusa, realnie obecnego w Eucharystii. Komunię św. przyjmujemy w postawie stojącej na lewą dłoń podtrzymywaną przez prawą. Należy spożyć Hostię przed kapłanem. Nie wolno odchodzić z Hostią na dłoni od ołtarza;
c) znak pokoju należy przekazywać przez skłon głowy, bez podawania rąk;
d) cześć Krzyżowi należy oddawać przez przyklęknięcie lub głęboki skłon, bez kontaktu bezpośredniego;
e) należy powstrzymać się ponadto od oddawania czci relikwiom poprzez pocałunek lub dotknięcie;
f) na kratki konfesjonałów należy nałożyć folie ochronne;
g) rezygnujemy z napełniania kropielnic kościelnych wodą święconą.
Oddajemy naszą Diecezję Łowicką i wszystkich
jej mieszkańców czułej opiece Matki Bożej, Uzdrowienie chorych i Pocieszycielce
strapionych, oraz naszym Patronom, św. Wiktorii i bł. Ojcu Honoratowi
+
Andrzej F. Dziuba
Subskrybuj:
Posty (Atom)